Zaterdag 10 september 2011

Na de zware beproeving op de eerste dag besluiten Patrick (H), Ivo en Sjoerd niet mee te gaan met de zware tocht naar het Stripsenjochhaus. Rond 9 uur zwaaien JP en Patrick (N) de anderen uit en de groepjes gaan ieder een andere kant op.  JP en Patrick (N)vertrekken richting de Gaudeamushutte en de rest gaat terug in de richting van de auto.
De route naar de Gaudeamushutte was prachtig.  Berg op, door het bos, over en langs riviertjes. Bij de hut aangekomen nemen JP en Patrick (N) eerst een ijskoude cola. Vanaf het terras kunnen ze goed de route zien liggen die ze moeten lopen.
Het is heel warm en de kiezels reflecteren wat nog extra warmte geeft. Daarnaast is het ook heel druk met andere wandelaars die de top willen bedwingen. Na de cola en de lunch beginnen JP en Patrick (N) aan de beklimming. Ieder in zijn eigen tempo bereiken ze de top van de route. Hier genieten JP en Patrick (N) ruim een uur van het fantastische uitzicht. Inmiddels hebben de andere mannen na toch ook nog wel en aardige klim de auto bereikt. Vanuit daar proberen zij met de auto naar het Stripsenjochhaus te komen. Wat achteraf niet blijkt te lukken zonder weer 2 uur te moeten lopen.
JP en Patrick (N) zijn dan aan de afdaling begonnen. Maar dan gaat het ergens mis. JP en Patrick (N) missen een afslag en na en uur dalen komen zij er achter dat ze helemaal verkeerd zitten. Redelijk gaar is het geen optie om weer terug omhoog te gaan en zij besluiten verder te zakken. Hier wordt de route steeds zwaarder en gaat het steiler naar beneden en via kabels zakken ze steeds lager richting het dal. Dan nog een laatste stuk langs en klif met weer een kabel en komen zij onder aan de berg uit van het Stripsenjochhaus. Aardig brak zien zij het niet zitten om een klim van 2 uur te maken en slaan hulp in van Sjoerd om hun verder in het dal op te pikken. Dat is nog zo’n uurtje lopen. JP en Patrick (N) zien de Ford van Sjoerd staan wanneer zij het bos uit komen lopen. En mooi avontuur wat het goed doet als verhaal op een verjaardag.
Daarna gezellig met z’n alleen gegeten en met een flesje Weinbrand en een sigaretje de dag doorlopen. Kijken wat we dag 3 gaan doen en hoe de benen het doen.

Vrijdag 9 september 2011

7 uur ging onze wekker voor de start van onze eerste dag.  Allemaal douchen en na en snel ontbijt richting Griesennau. Onder weg even gestopt bij de Spar voor broodjes voor de lunch. Met een paar druppels regen op naar de Niederkaisser. Een bergkam onder aan de voet van het Kaisergebergte.
Het begin liepen we door een mooi stuk bos met hier en daar stukken van de route op planken, die spiegelglad waren. Na het bos ging het stijl omhoog naar de kam. Een hele klim naar de kam waar we werden boven beloond met een fantastisch uitzicht. Een paar van ons zaten er al flink doorheen maar na en broodje weer de energie gevonden om verder te gaan. Over de kam ging het op en af , maar aan het einde ging het stijl naar beneden. Over gladde boomwortels probeerden we ons een baan naar beneden te wanen, maar dat ging heel moeizaam. Over 600 meter deden we anderhalf uur. Eenmaal beneden was het nog 6 kilometer naar de Römerhof. Eerst wat op krachten komen met noedels of een soepje voor de laatste kilometers. Aangenomen bij onze slaapplek werd de tocht doorgenomen en vergeleken met wat nog komen gaat. Sjoerd taaide af bij het eten omdat hij zich niet lekker voelde en Ivo is in tweestrijd met zichzelf of hij morgen mee gaat lopen. Al met al de eerste dag was al heel zwaar,  kijken wat dag 2 ons gaat brengen.

Donderdag 8 september 2011.

Sjoerd haalt JP op en ik ben al eerder onderweg om Ivo en Patrick 1 op te pikken in Utrecht. Na het tanken rijden we de A12 op richting Oberhausen en worden al direct  gebeld door Sjoerd of we niet toevallig achter een wit busje rijden. Wat een toeval, Sjoerd zit pal achter ons. De reis verloopt voorspoedig en met 2x tanken en een koffiestop komen we rond 3 uur aan in Waidring. Doris zet voor ons een bakkie met een plak cake (Sjoerd mag zelfs 2 stukken) Goed voor de energie voorraad. Na het boodschappen doen, eten bij Berta. Goeie hap met een iets te dure wijn. Daarna biertje en een peertje op de veranda met neef René. Nog een paar uur slapen en dan mogen we…..

Het gaat er nu echt om spannen. Morgenochtend vroeg gaan we richting Oostenrijk. We gaan met 2 auto’s, Sjoerd-Gosse haald JP op en ik pik Patrick1 en Ivo op in Utrecht. In Duitsland zullen we elkaar bellen om te kijken of we een beetje bij elkaar in de buurt zitten.

De route staat ook in de Garmin. Dat was nog wel even een uitzoekwerk om de route om te zetten naar een goeie Track. Ik heb de route ook als een enkele track in Google gezet voor de eventuele volgers.

Oostenrijk 2011 V0.2 weergeven op een grotere kaart

Ik heb Yvonne een spoedcursus WordPress gegeven zodat zij de site up to date kan houden. Ik zal haar SMSsen wanneer we geen dataverbinding tot onze beschikking hebben. Ik heb er bere zin in en ik ben benieuwd hoe wandeldag 2 gaat verlopen.

Weersvoorspelling klik Hier

Oostenrijk 2011 V0.2 weergeven op een grotere kaart

Graaf Floris-V pad laatste etappe ter voorbereiding op Oostenrijk 2011.

Het plan is geboren om een meerdaagse rondwandeling te gaan maken in Oostenrijk. Ons oog is gevallen op een wandeling in het Kaisergebirgte in Tirol.

http://www.kitzalps.com/nl/meerdaagse-wandeling-3-dagen-kaisergebergte.html

Wat een land! Ik ben er nu voor de 3e keer geweest en het land blijft mij verbazen. Dit jaar 3 dagen lopen door de Highlands. Weer een heel andere ervaring als zo nu en dan een berg route lopen en het land verkennen met de auto.

De route heeft ons op pleken gebracht waar het leek dat de tijd had stil gestaan. Varens, mossen en overal riviertjes en watervallen. Ondanks dat de WHW een van de meest belopen routes is viel het mij nog mee hoeveel mensen we zijn tegen gekomen. Wel had ik bij het wildkamperen het gevoel dat iedereen dezelfde plekken gebruikt. Dit had voor mij wel wat avontuurlijker gemogen. Maar met 5 tentjes is het wel moeilijk om op de route een geschikte plek met elkaar te vinden. Gelukkig maakte de avond voor de laatste wandeldag een hoop goed. Op de route aan een wilde rivier vonden we een mooie plek om met zijn vijven te kamperen.
Ook hebben wij heel erg geboft met het weer aleen de laatste dag was soppend de finish over.   Maar dit hoorde er wel bij. Schotland zonder regen hoort niet. De varens de mossen, het hele landschap heeft water nodig om er zo uit zien.
Ooit wil ik de gehele route nog een keer gaan lopen maar dan wel met een dag rugzak en de overige spullen georganiseerd naar de locaties laten brengen. Ik denk dat ik nog te ongeoefend ben om meerdere dagen met deze vochtigheid je spullen droog te houden. Mijn schoenen trokken het na de derde dag echt niet meer. Het leer was dusdanig geteisterd door het vocht dat het er aan alle kanten doorheen kwam. Een goed tip is misschien kranten mee te nemen om de schoenen ‘s avonds van binnen te drogen.
Ook heb ik te veel aan kleding mee genomen. Alleen droge kleding om in te slapen is in  in principe voldoende. Je wandel kleding kan dan ‘s nacht bij je in de tent drogen om je de volgende dag weer warm te houden. Of om het te drogen bij het kampvuur. Dus bij de volgende meerdaagse trip kan ik zeker op gewicht en ruimte besparen.
Ondanks het wildkamperen hebben we het nog wel van de luxe faciliteiten op de route gebruik gemaakt. Naast de pintjes in de pub hebben we ook veel buiten de kampeerplek gegeten. Aan de ene kant wel een voordeel zodat je tegelijkertijd je kleren kan drogen maar de volgende keer liever meer afzien met een pannetje op het vuur.
De laaste 3 dagen WHW is zeker een aanrader voor mensen die niet al hun dagen willen opofferen voor de gehele route. Er is veel over te lezen en de start en finish zijn goed te doen met het openbaar vervoer. Dus, de WHW een aanrader voor wandelaars en natuurliefhebbers.

Scotland’s a journey, begin it.

Patrick

De fotos van Adam en Sjoerd zijn in de Galery geplaatst.