In Bivak 6 moesten er wat meer meters worden gemaakt. De spullen zijn voor iedereen redelijk op orde maar nu moeten er kilometers in de benen komen. Ik had een route uitgestippeld naar een mooie open plek. Hier zouden we de nacht doorbrengen en dan de dag er na dezelfde route terug. Bij deze Bivak waren ook Emilie en Deirdre van de partij. Daar hadden Patrick en Huib al een paar avond wandelingen mee gemaakt maar zij wilden graag wat meer lopen. Nou daar werden ze dus ook op getrakteerd. Je zag aan JP en Sjoerd-Gosse dat zij al heel wat meer kilometers hebben gemaakt. Voor hun was dit een peulenschil. De heen weg ging rustig aan. Onderweg lekker lang gerust in “teek”-city, (ik ben in het bos niet bang van beesten maar alleen van deze kleine parasiet) dus altijd even oppassen. De bivak plek was ideaal voor ons kamp. Een zandplek midden in het bos met genoeg ruimte voor al onze tentjes en de 4 persoons bungalow tent van de meiden. De tenten stonden al vrij snel en Huib had een “zandbank” gemaakt voor het kookteam. Lekker onder de tarp het eten bereiden want we hadden beren honger. Toen het begon te schemeren hebben we een gezellig kampvuur gemaakt en na een paar glazen whisky en Rum elkaar wat lastige vragen gesteld. Op de vraag of er tegen de kou nog een kerel tussen de meiden moest gaan liggen kregen we een dikke NEE. Tja nee is nee.
De nacht was vrij koud en vochtig. Onze vast-slaper Sjoerd kon daar niet goed mee omgaan en heeft voor ons gewaakt en ieder uur geteld. De meiden hadden het ook vrij koud gehad en moeten vast nagedacht hebben over hun stellige NEE.
In de ochtend kwam iedereen maar traag op gang en na een bak koffie in het zonnetje zijn we rond 10:00 aan de terugreis begonnen. Na 600 meter was het Emilie die al aan opgeven begon. Zij had van de vorige dag flinke blaren opgelopen. Gelukkig had dokter Sjoerd een pakje blaren pleisters mee en na een paar opbeurende woorden ging Emilie weer op pad.
Het tempo zat er goed in en het doel was om pas over de helft van de route even te rusten. Nou dat moment kwam als geroepen want er zaten er een paar flink doorheen. Na het rusten wogen de laatste loodjes heel erg zwaar. Het was echt aftellen van de kilometers. En het laatste stuk hebben we ook weinig tegen elkaar gesproken. Maar het einde kwam in zicht, we hebben Emilie bijna aan haar haren over de finish moeten trekken, maar ze heeft het wel afgemaakt, super!
Op de weg terug hebben we nog heerlijk een paar biertjes gedronken met een uitsmijter. Ik vond het een heel gezellig en geslaagd weekend. Ik hoop jullie ook.

Groeten,

Patrick

Bivak 6 Track weergeven op een grotere kaart